Everton – West Ham 2-0

Myndir: Everton FC.

Everton mætti West Ham í sínum síðasta heimaleik undir stjórn David Moyes og ljóst á stjóranum þegar hann gekk inn á völlinn að hann átti erfitt með að halda aftur af tilfinningum sínum. Kannski viðeigandi að það var skýfall á meðan á leiknum stóð.

Uppstilling Moyes-ar var hefðbundin: Howard, Baines, Distin, Jagielka, Coleman. Pienaar og Mirallas köntunum. Gibson og Osman á miðjunni. Fellaini fyrir aftan Anichebe frammi. Varamenn: Mucha, Hibbert, Heitinga, Jelavic, Oviedo, Naismith og Barkley. Neville enn meiddur og missti þar með af kveðjuleik sínum fyrir framan áhorfendur, en var uppi í stúku og Tim Cahill og Duncan Ferguson reyndar einnig og gott ef maður sá ekki Moyes eldri líka.

Everton tók fljótt öll völdin á leikvellinum og á löngum köflum var bara eitt lið í vörn á meðan okkar menn sóttu. Distin átti hálf-færi í upphafi leiks rétt við markið eftir horn en hitti boltann illa (framhjá). En það kom ekki að sök því Everton skoraði strax á 5. mínútu, Fellaini sendi upp vinstri kantinn þar sem Baines var mættur, þóttist ætla að gefa strax fyrir en stoppaði í staðinn og skildi eftir varnarmann eftir í tæklingu að reyna að blokkera fyrirgjöfina. Baines gaf aftur á Fellaini sem var mættur við vítateigshornið vinstra megin og þar sem hann fékk strax mann í sig, sendi hann til hægri á Pienaar, sem fékk líka mann í sig og gaf til hægri á Mirallas sem var mættur í D-ið fyrir framan vítateiginn og skaut hárfínu skoti niðri í vinstra hornið, óverjandi fyrir Jaaskelainen í marki West Ham. 1-0 fyrir Everton.

Og sókn Everton hélt áfram — svo mikið af færum leit dagsins ljós að það væri nóg til að æra óstöðugan að lýsa þeim öllum í smáatriðum. Læt harðsoðna útgáfu nægja. Everton átti nefnilega tuttugu og þrjú (já 23!) skot að marki, skv. BBC, þar af 13 sem rötuðu á rammann. West Ham aftur á móti áttu tvö skot sem rötuðu á rammann í öllum leiknum.

Gibson átti til dæmis skot sem endaði ofan á marknetinu aðeins nokkrum mínútum seinna og Anichebe átti skot sem fór framhjá. Stuttu síðar var Mirallas næstum búinn að nýta sér varnarmistök West Ham þegar markvörður þeirra og Collins voru ekki að tala saman — en Jaaskelainen reddaði þeim fyrir horn. Og stuttu síðar var Anichebe með skot sem var blokkerað í horn. Mirallas svo með skot í næstu sókn sem Jaaskelainen ver en Anichebe mættur og skýtur föstu skoti — sem Jaaskelainen ver með fjölskyldudjásnunum. Allt lagt undir greinilega.

En það var nákvæmlega ekkert að gerast hjá West Ham, ekki skot komið frá þeim að marki á þeim tíma, að mig minnir. Everton með öll færin fyrstu 30 mínúturnar og tölfræðin sýndi að Everton var með boltann hátt í 90% leiksins, lengi vel. Man ekki eftir að hafa séð hallað jafn mikið á andstæðinginn á tímabilinu en það jafnaðist mun meira út þegar leið á.

En svo náttúrulega kom þruman úr heiðskíru lofti þegar West Ham náðu glæsilegu skoti sem Howard varði meistaralega — skot utan úr teig vinstra megin á fjærstöng sem hann varði með útréttri hönd. Það er ekki ýkja langt síðan þetta hefði verið týpískur endapunktur á leiknum, Everton að dóminera leikinn, sóar færum hægri vinstri og fær svo á sig suckerpunch mark og tapar tveimur (jafnvel þremur stigum) á marki úr fyrstu sókn andstæðinganna. En ekki í dag. Ó nei. Ekki í kveðju-heimaleik Moyes-ar.

Anichebe átti skot að marki, Fellaini átti skot, Mirallas átti skot — alltaf hélt maður að markið væri komið en á einhvern ótrúlegan hátt náðu West Ham menn að bjarga. 1-0 í hálfleik.

Seinni hálfleikur svipaður og sá fyrri — einstefna. Mirallas með skot, Coleman með skot, Osman með skot, Gibson með skot, Mirallas með skot en allt kom fyrir ekki. Hér reif maður í hár sitt og hugsaði „af hverju er svona erfitt fyrir Everton að ‘drepa’ svona leiki“?

Það var ekki fyrr en á 60. mínútu sem annað mark Everton leit dagsins ljós og það var — ironically — þegar Everton geystist upp í skyndisókn eftir eina af fáum sóknum West Ham. Howard kastar á Gibson (að ég held) sem sendi stungusendingu á Mirallas á hlaupinu sem tók sprettinn með boltann í átt að D-inu og skaut að marki. Boltinn breytti aðeins um stefnu af Collins (varnarmanni West Ham, sem var einnig írónískt því hann var búinn að redda þeim trekk í trekk) og í netið. 2-0 fyrir Everton. Mirallas með bæði.

Everton alls ekki hættir samt. Osman í dauðafæri en Jaaskelainen reddaði þeim meistaralega með því að verja skotið og svo aftur! Hvað eru mörg færi farin forgörðum, hugsaði maður?!? Anichebe með dauðafæri en skallinn framhjá. Baines með skot framhjá. Osman með skot en markvörður ver.

Í lokin átti Andy Carroll svo besta færi West Ham í seinni hálfleik þegar hann skallar fyrirgjöf frá Matt Jarvis í utanverða stöngina. Það hefði þó verið ósanngjarnt því það var svo lítið að gera í vörninni að ég man ekki eftir að miðverðir okkar hafi haft neitt að gera í leiknum (enda fengu þeir báðir bara 6) og Baines og Coleman nánast búnir að tjalda á vallarhelmingi andstæðinganna.

Einkunnir Sky Sports: Howard 7, Baines 7, Distin 6, Jagielka 6, Coleman 8, Pienaar 7, Osman 7, Gibson 6, Mirallas 9, Fellaini 7, Anichebe 6. Varamenn okkar: Jelavic, Hibbert og Oviedo fengu allir 6 (en fengu lítinn tíma til að breyta leiknum, sérstaklega þeir tveir síðarnefndu). Markvörður West Ham (Jaaskelainen) átti algjöran stórleik, sem og varnarmaðurinn Collins en þeir fengu báðir 8. Umsögn Sky um þá sagði allt sem segja þurfti… Jaaskelainen „saved West Ham from embarassment“ og Collins „[made] numerous goal-saving tackles“. Tveir aðrir leikmenn hjá þeim fengu 7, fimm fengu 6 og tveir fengu 5.

 

Í lokin stilltu leikmenn sér upp í „heiðursvörð“ út frá inngangi leikmanna á völlinn og heiðruðu David Moyes í hans síðasta heimaleik, eins og áður sagði (sjá fleiri myndir hér). Þar voru mættir — auk þeirra sem voru á leikskýrslu — Phil Neville og Tim Cahill og áhorfendur stóðu upp og klöppuðu er Moyes gekk inn á völlinn. Það var uppselt á leiknum og ekki sála sem lét sig hverfa til að missa ekki af tækifærinu til að kveðja stjórann sem hefur unnið þrekvirki hjá Everton frá því hann tók við. Moyes greinilega mjög hrærður yfir móttökunum og þakkaði fyrir rúman áratug í samfylgd.

Það er rétt að þakka Moyes fyrir að hafa, fyrir litla fjármuni, byggt upp þetta skemmtilega lið sem hefur verið unun að horfa á á tímabilinu — og jafnframt frústrerandi þar sem þeir virðast vera alveg á jaðri þess að brjóta sér leið meðal þeirra fjögurra bestu í deildinni. Maður vonar bara að Everton nái að leggja Chelsea í síðasta leik tímabilsins og enda þar með með flest stig (66) sem Everton hefur náði í Úrvalsdeildinni frá því hún var stofnuð. Tottenham náði reyndar að vinna Stoke í dag fyrir leikinn og því virðist draumurinn um Europa League sætið úr sögunni — nema eitthvað óvenjulegt komi fyrir (eins og að liði hafni því að spila í þeirri keppni, sem verður að teljast harla ólíklegt). En annað tímabilið í röð endar Everton fyrir ofan litla bróður, sem er ótrúlegur árangur þegar litið er til þess fjárausturs sem hefur átt sér stað í leikmannakaupum þeirra rauðlituðu undanfarin tímabil. Endurspeglar enn betur hversu miklu máli það skiptir að hafa stjóra sem kann að nýta vel það fjármagn sem hann fær úthlutað. En spáum í það síðar.

Glæsilegur sigur að baki. Fyllilega verðskuldað. Meira svona takk.